دف یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که این نوع ساز ...
می خواهید موسیقی را فرا بگیرید ، به دنبال آموزش موسیقی هستید ، آموزشگاه موسیقی را یافته اید ؟
در این مجموعه می یابید :
آموزش قدم به قدم و کاملا مرحله‌ای دف
آشنایی و آموزش کامل تمامی نکات دف
دروس جامع و فصل بندی شده و طبقه بندی شده در محیط نرم‌افزاری و انجام مثالهای عملی و تمرینات کلی
شرح و بسط کامل نحوه دست گرفتن ساز و حالتهای مختلف آن
آموزش و ارائه روشهای مختلف نواختن ساز
دف یکی از سازهای کوبه در موسیقی ایرانی است .
این ساز شبیه به دایره ولی کمی بزرگتر است . چنانکه از کتابهای موسیقی و نوشته ها و اشعار برمی آید ، در دوره اسلامی ایران ، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن بکار میرفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را بکار می برند . در کتابهای لغت در معنی دف یا دایره می نویسند :
آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه آویزند . در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد ، روی دف پوست اهو می کشیدند .
در قدیم دف یا دایره کوچک را که چنبر آن از روی و برنج ساخته می شد خمک یا خمبک می گفتند . به دست زدن با وزن و به اصطلاح بشکن زدن هم خمبک می گفتند .
دفهایی هم بودند که بر چنبر آن زنگ تعبیه می کردند و می نواختند . زنگهای دف را جلاجل می گفتند . در دوره اسلامی به کسانی که دف یا دایره می نواختند جلاجل زن می گفتند .
در ایران کهن جلاجل وسیله‌ای بیضی شکل و بزرگ بود که زنگ هایی بر آن می بستند و در جنگها بکار می گفتند و ظاهرا صدای مهیبی داشته است .
دف را که بر آن زنگوله تعبیه می کنند ، دف زنگی می گویند .
پس از آنکه تمبک مجلسی شد ، بتدریج جای دف را گرفت و از رونق دف کاست و دف را بیشتر در شهرهای کوچک و قصبات در مجالس عیش و سرور بکار می بردند به ویژه در کردستان و آذربایجان بسیار متداول بوده است و نوازندگان ماهر داشته است . در سال‌های اخیر دف نوازی در بیشتر شهرهای ایران رایج تر شده است و هنرآموزان به آموختن آن روی آوردند .
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
